In 2018 bleef aantal geboorten gelijk
In 2018 werden er in Vlaanderen 28 baby's meer geboren dan in 2017 - dat is nauwelijks een verschil. Het 'totale vruchtbaarheidscijfer' daalde daarentegen een beetje en bedroeg nog 1,58. De meeste nieuwkomers waren een tweede of een derde kind in het het gezin. Dat blijkt uit cijfers die Kind & Gezin publiceert
Een toename met 28 op een totaal van 65.336 geboorten - dat maakt mathematisch amper iets uit. Per provincies zijn er wel wat verschillen. In West- en Oost-Vlaanderen steeg het geboortecijfer - in West-Vlaanderen zelfs met 3,8%.
In de andere Vlaamse provincies was er sprake van een daling. Die was het meest uitgesproken in Limburg met 3,2%.Het totale vruchtbaarheidscijfer of TVC (dat weerspiegelt hoeveel kinderen een vrouw in de vruchtbare leeftijd gemiddeld ter wereld zet) daalde in 2018 lichtjes ten opzichte van 2017: van 1,60 naar 1,58.
Dat vrouwen over het algemeen het krijgen van kinderen neigen uit te stellen, blijkt steeds opnieuw uit de statistieken. In 2018 werden de meeste kinderen (36,6%) geboren uit een moeder die tussen 30 en 35 jaar oud was. Als het om een eerste kind gaat is de moeder meestal (44,6%) tussen de 25 en 30 jaar.
Kinderen die in 2018 geboren werden hadden vaker een moeder tussen 35 en 40 jaar oud (14,8%) dan één tussen 20 en 25 jaar oud (9,6%). In heel Vlaanderen was 42,9% van de pasgeborenen een eerste kind, de meesten waren een tweede (35,6%) of een derde (13,9%) kind.
Dat het TVC daalt is níet het geval voor moeders van een niet-Belgische nationaliteit. Bij hen zie je een toename ten opzichte van de laatste jaren (wel een daling ten opzichte van de periode daarvoor). In 2018 bedroeg de TVC 2,68.
Kind en Gezin publiceert wel twee grafieken waaruit blijkt dat in deze bevolking er een evolutie is naar een 'Belgisch patroon'. Dat is: het aantal geboorten piekt bij de moeder rond de leeftijd van 30 jaar en in de jongere en oudere leeftijdsgroepen neemt de 'vruchtbaarheid' af.
In 2018 had 28,1% van de nieuwgeborenen een moeder die bij haar geboorte niet de Belgische nationaliteit had. In vergelijking met 2017 is het percentage ongewijzigd.
Veertig procent van de kinderen in éénoudergezin leeft in subjectieve armoede
Kind en Gezin publiceerde op zijn website een aantal dossiers boordevol cijfermateriaal over kinderen in Vlaanderen: demografie, leefsituatie, diversiteit,...
Daaruit leer je bijvoorbeeld dat 14% van de kinderen leeft in een eenoudergezin, in de regel is dat een alleenstaande moeder.
Een derde van de kinderen uit een éénoudergezin leeft onder de armoedegrens, dat wil zeggen dat het inkomen er maar 60% bedraagt van de mediaan van het jaarinkomen per persoon in België.
Bij veertig procent van deze kinderen geeft de ouder aan dat het gezin maar moeilijk kan rondkomen met het inkomen en is er sprake van 'subjectieve armoede'.
Bij 12% van deze kinderen is er sprake van 'materiële deprivatie' - dat wil zeggen dat vier van negen bevraagde items in het gezin niet aanwezig zijn om financiële redenen. Er is geen wasmachine bijvoorbeeld, of geen gsm, of onvoldoende mogelijkheid zich te verwarmen...
In het algemeen leeft 11% van de kinderen in Vlaanderen in een gezin met een inkomen onder de armoedegrens - tegenover 18,6% voor heel België.
Daarnaast doet Kind en Gezin bij alle jonge kinderen één keer een bevraging om de kansarmoede in te schatten. Die houdt ook met andere factoren rekening dan alleen het inkomen. De 'kansarmoede-index' omvat bijvoorbeeld tevens het opleidingsniveau van de ouders, en de huisvesting.
De kansarmoede-index in 2018 bedraagt 6% bij kinderen met een moeder van Belgische origine en 33,6% bij kinderen waarvan de moeder bij haar geboorte niet de Belgische nationaliteit had. In 2001 bedroegen deze cijfers respectievelijk 3,7% en 19,6%.
Er bestaan grote verschillen in de inkomenssituatie van het gezin waarin kinderen opgroeien. 21,9% leeft in gezin met inkomen van maximaal 30.000 euro. Daarentegen heeft 33,7% van de minderjarigen een gezinsinkomen dat groter is dan 65.000 euro.
In 2018 heeft 13,8% van de kinderen jonger dan 5 jaar recht op een verhoogde tegemoetkoming in de ziekteverzekering. Dat is een toename met 0,3 procentpunt ten opzichte van 2017.
