Covid-19: vaker reukstoornissen bij een lichte Covid-19
Volgens een Frans-Belgische studie is verlies van reukzin wel degelijk een van de frequentste symptomen van een Covid-19, maar dat symptoom zou frequenter zijn bij een lichte dan bij een matig ernstige of kritieke Covid-19. Bij 95% van de patiënten herstelt de reukzin binnen zes maanden.
Vorsers hebben de prevalentie van reukstoornissen en het herstel van de reukzin geëvalueerd bij 2581 patiënten bij wie tussen 22 maart en 3 juni 2020 in 18 Europese ziekenhuizen een diagnose van Covid-19 werd gesteld. De vorsers hebben de epidemiologische en klinische gegevens in het begin van de infectie en twee maanden later verzameld.
De prevalentie van reukstoornissen was 85,9% bij een lichte Covid-19, 4,5% bij een matig ernstige Covid-19 en 6,9% bij een ernstige tot kritieke Covid-19.
1363 (71,1%) van de 1916 patiënten met reukstoornissen konden volledig worden geëvalueerd. 60 dagen na het begin van de reukstoornissen was de reukzin subjectief nog niet volledig hersteld bij 328 patiënten (24,1%). De gemiddelde duur van de reukstoornis bedroeg 21,6 dagen. Bij objectieve metingen werd hyposmie/anosmie vastgesteld bij 54,7% van de patiënten met een lichte Covid-19 en bij 36,6% van de patiënten met een matig ernstige tot zeer ernstige Covid-19. Na 60 dagen was de reukzin bij objectieve meting niet hersteld bij 15,3% van de patiënten met anosmie/hyposmie en na 6 maanden bij 4,7%.
"Reukstoornissen komen vaker voor bij een lichte dan bij een matig ernstige tot kritieke Covid-19 en bij 95% van de patiënten was de reukzin binnen zes maanden na de infectie hersteld", concludeerde prof. Jérôme Lechien, eerste auteur van de studie.
Reukstoornissen zijn dus niet alleen een van de frequentste symptomen van een Covid-19, maar correleren ook met een lichtere Covid-19. Als een patiënt tijdens een sars-CoV-2-infectie reukstoornissen ontwikkelt, is dat dus niet per se slecht nieuws. Misschien zal het wel een lichte Covid-19 zijn.
(referentie: Journal of Internal Medicine, 5 januari 2021, doi: 10.1111/joim.13209)