La madre maakt de pasta
Midden in de huidige uitgaanswijk van Hasselt, in het oog van de horecastorm, bevindt zich dit aangename Italiaanse eethuis waar u wat beters krijgt opgediend dan opgewarmde vacuümschotels. Wij aten er met smaak.
De baas Dino Calianno, die intussen ook zijn zoon Francesco in dienst heeft genomen, is geboren in Houthalen. Zijn familie is afkomstig uit de stad Martina Franca in Puglia, de Hak van Italië. In 1981 opende hij een restaurant op de plaats waar dit nog steeds gevestigd is, maar zes jaar geleden kreeg het een modern interieur. Aan de straatkant zijn glazen deuren die bij warm zomerweer opengaan en 's winters een ruim uitzicht op de straat geven. Deze buurt heeft zich de laatste twintig jaar ontwikkeld tot dé uitgaansbuurt van Hasselt. Terwijl je er vroeger één enkel eetadres vond, is er nu het ene restaurant naast het andere. Maar dat wil nog niet zeggen dat die allemaal een bezoek waard zijn. Sommige spelen eenvoudig in op de geringe eisen van jonge mensen die het meer om het uitgaan dan om culinaire verfijning gaat.
Mangiare
Bar Tre probeert zich daarvan te onderscheiden. Al op de website leest u: "Wij bereiden elk gerecht à la minute met kraakverse ingrediënten. Er wordt niets vooraf klaargemaakt en opgewarmd. De met de hand geknede deegwaren en vers gesneden groenten maken de paar minuten langer wachten méér dan de moeite waard." Dino zegt ook: "Wij veranderen niet van leverancier als er eentje een eurocent goedkoper is."
Antipasti, pasta e basta!
We namen het bijna duurste voorgerecht, 'scampi alla griglia' (18 euro), mooi stevige scampi en veel gemengde sla. Onze tafel-genote had gekozen voor een perfecte 'carpaccio di tonno' (16 euro), waarvan we ook proefden. Daarna werd het voor ons een assortiment van vier pasta's (17 euro) en aan de overkant van de tafel een 'saltimbocca alla romana' (met schijfje parmahesp erop, wijnsaus en salie, gegrilde groentes, 24 euro). Huisgemaakte, delicate tiramisu toe. En dat was nu net iets te veel room, die namelijk in de gerechten ook bepaald niet ontbroken had en zelfs niet in het overigens lekkere bloemkoolsoepje dat we als amuse kregen. Baas Dino zegt trouwens zelf dat de Italianen te zwaar eten en dat je er verstandig aan doet een antipasti en een pasta te nemen, en daarmee basta. De prijzen van Bar Tre zijn vrij pittig. Aan de inhoud van de mooie wijnkast bij de deur zie je ook al dat men hoog mikt, want er liggen zelfs Sassicaia's in, tot 350 euro. Maar de huiswijnen, een soave classico uit Friuli voor de witte en een sangiovese uit Toscane voor de rode, zijn dan weer heel betaalbaar.
